آمریکا پس از این که نتوانست شورای امنیت را در حمله به سوریه با خود همراه کند و از آن وقتی که دوستان و متحدانش یکی یکی او را تنها می گذاشتند، تعریف خود را از حمله به سوریه به یک حمله محدود تغییر داد اما وقتی فرانسه هم او را جا گذاشت عملاً تعریف […]

آمریکا پس از این که نتوانست شورای امنیت را در حمله به سوریه با خود همراه کند و از آن وقتی که دوستان و متحدانش یکی یکی او را تنها می گذاشتند، تعریف خود را از حمله به سوریه به یک حمله محدود تغییر داد اما وقتی فرانسه هم او را جا گذاشت عملاً تعریف دیگری از حمله به سوریه ارائه کرد که گسترده و طولانی است. به نظر حقیر، این تغییر رفتار می تواند ناشی از دو فرضیه باشد که همراه با طرح آنها، به صورت مختصر بررسی شان می کنم.

۱-   فرضیه اول این که آمریکا می داند در حمله به سوریه تنها مانده است و به همین دلیل عملیات نظامی سخت تر و طولانی تری را پیش بینی می کند، این تعریف اگر چه به ظاهر صحیح است اما در زمانی که آمریکا می خواهد حمایت کنگره را برای حمله به سوریه همراه سازد، غیر منطقی به نظر می رسد، چرا که چنین ادعایی خود به خود موجب تشدید مخالفت نمایندگان کنگره و مردم آمریکا خواهد شد.

۲-   فرضیه بعدی این است که آمریکا به دلیل تنها ماندن از حمله به سوریه پشیمان شده است و سعی دارد مخالفان داخلی اش را برآن دارد تا جلوی او را بگیرند بدون این که خودش به شکست و عقب نشینی اقرار بنماید و بدون این که از سوی ایران و حامیان سوریه و حتی اسرائیل و اعراب، متهم به ترس و ضعف شود.