امروز روز تاسوعاست، روزی که حرف از حضرت عباس (ع) و سلحشوری سپهسالار لشگر خیر سر زبانهاست، روزی که نَقل قمربنی هاشم، نُقل محفل مردم عالم است، امروز همه از پایمردی های عباس در برابر ظلم و از کرنشش در برابر امام حق سخن می گویند، او از آن سو که یک دست مشک و دست دیگر شمشیر داشت، نماد رحماء بینهم و اشداءعلی الکفار ماند و ما بازهم مرور می کنیم که چگونه حتی پاسخ شمر را نداد تا امامش دستور به اجابت داد و او به دشمن فهماند که حاضر است دستانش را به دشمن بدهد ولی با دشمن دست ندهد و اینچنین بود که او را دست از پا درازتر به لشگر شر برگرداند، آری! عشق عباس این تا ابد معجون شور و شعور و حماسه و انقلابی گری، همراه با دینمداران و لایتمداران و آزادگان است و شاید اگر عباس نبود ما تا ابد معنی “انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم” را نمی فهمیدیم.